Hedd Wyn

Gwae fi fy myw mewn oes mor ddreng,

A Duw ar drai ar orwel pell;

O'i ôl mae dyn, yn deyrn a gwreng,

Yn codi ei awdurdod hell.

 

Pan deimlodd fyned ymaith Dduw

Cyfododd gledd i ladd ei frawd;

Mae sŵn yr ymladd ar ein clyw,

A'i gysgod ar fythynnod tlawd.

 

Mae'r hen delynau genid gynt,

Ynghrog ar gangau'r helyg draw,

A gwaedd y bechgyn lond y gwynt,

A'u gwaed yn gymysg efo'r glaw

 

Why must I live in this grim age,

When, to a far horizon, God

Has ebbed away, and man, with rage,

Now wields the sceptre and the rod?

 

Man raised his sword, once God had gone,

To slay his brother, and the roar

Of battlefields now casts upon

Our homes the shadow of the war.

 

The harps to which we sang are hung,

On willow boughs, and their refrain

Drowned by the anguish of the young

Whose blood is mingled with the rain.